برخیز

۱. فردا تا روز تولدم می روم سفر. این اولین سفر من به نیتی غیر از دیدار و دیار آقای ح است. 

سفرهای تنهاییم آغاز شده.

از قزوین و زنجان و کردستان تا آذربایجان غربی... 

ماه آینده هم به امید خدا می روم شیراز. 

مولانا نیستم، بنده ای شدم که مولانا وار درجستجوی خورشید خویش می رود. 

۲. شد سه گذر از چله نشینی عمر. 

چه حاصل جز جور فلک و غم و دلخوشی ای که از آدمی دور است.

۳. غریبم. مثل آدمی که بعد از سالها برگشته به منزلی قدیمی. اما تنها...

دلم چنان برایش تنگ شده که حتی یادآوری نامش هم آتش به دلم می زند.

وقتی که نیست، چه فرقی دارد من کجا هستم یا چه می کنم؟

آدمی یک روز هم تصمیم میگیرد ازخودش مفهوم هجرت تعریف کند. 

 هرآنچه از گذشته مانده را همانجا بگذارد، کوله بارش را بردارد،

کلمات، شهرها، خاطرات، حتی آدمهای زندگیش را رها کند و برود.

بشود آدمی بی خاطره در سرزمینی دوردست...

نمی‌دانم از دلتنگی عاشق‌ترم

یا از عاشقی دلتنگ‌تر

فقط می‌دانم در آغوش منی

بی‌آنکه باشی

و رفته‌ای بی‌آنکه نباشی

عباس_معروفی

اکنون من آن خاطره را می‌جویم و به آن خیره می‌شوم و فکر می‌کنم که فریبی بیش نبوده و در پس آن خداحافظیِ معمولی، مفهوم جدایی تعریف ِ مفهوم ابدی تعریف نهفته بود

خورخه لوئیس بورخس